Pregled ortopeda ima za cilj prevenciju, otkrivanje i lečenje povreda, deformiteta i bolesti koštano-zglobnog sistema i povezanih struktura kao što su ligamenti i mišići.

Čovek se rađa sa oko 300 kostiju, da bi ubrzo došlo do srastanja nekih od njih tako da odrasli ljudi u svom telu imaju 206 kostiju. Sve one čine zajedno skelet koji se deli na 2 dela – aksijalni i apendikularni. Aksijalni skelet sastoji se od lobanje, kičmenog stuba i grudnog koša. Dok je apendikularni skelet pričvršćen na aksijalni i čine ga kosti udova, lopatice i karlice.

Kosti čoveka imaju višestruku ulogu. Pre svega, pružaju potporu telu, održavajući njegov oblik. Takođe, omogućavaju kretanje i štite unutrašnje organe. Kosti učestvuju u metabolizmu kalcijuma i gvožđa, kao i razvoju krvnih ćelija. Imaju i endokrinu funkciju, jer njihove ćelije oslobađaju osteokalcin, hormon koji reguliše šećer u krvi i taloženje masti.

Najčešće bolesti zbog kojih se pacijenti javljaju ortopedu

Iako kosti čoveka mogu da izdrže opterećenje od 9 tona, što je 4 puta više nego beton, u pojedinim slučajevima nemoguće je izbeći povrede. Jedna od najčešćih jeste povreda skočnog zgloba. Obično je u pitanju uganuće nastalo pri mehanizmu izvrtanja (inverzije) stopala prilikom fizičke aktivnosti.

U česte sportske povrede spada i povreda meniskusa koja izaziva bol i otok u koljenu, a može se čuti i karakteristično krckanje.

Pored uganuća i iščašenja, kod mnogih pacijenata problem je ruptura prednjeg ukrštenog ligamenta i povreda ahilove tetive. Nažalost, pojedini poslovi doveli su do sve većeg broja ljudi sa problemom teniskog lakta.

Pregled ortopeda je neophodan i kod degenerativnih bolesti, deformiteta kičme i stopala kod dece i odraslih, kao i tumora kostiju.

Kako se izvode ortopedski pregledi?

Prvi dio čini anamneza. Kroz razgovor lekar se upoznaje sa tegobama zbog kojih se pacijent javlja, ali i sa životnim navikama i porodičnom istorijom bolesti.

Sledi fizikalni pregled koji obuhvata posmatranje držanja i kretanja pacijenta, boju kože, regije na kojoj je problem kako bi uočio prisustvo otoka i crvenila. Nakon posmatranja lekar vrši palpaciju bolne regije, ispituje pokretljivost, gubitak funkcije, pa i osetljivost.

Za detaljnu dijagnostiku radi se ultrazvučni pregled, te na osnovu snimka donosi se odluka o liječenju.